عمده افرادي كه مبتلا به عفونت HTLV-1 مي‌باشند، هيچگاه دچار بيماري ناشي از اين عفونت نمي‌شوند و تا آخر عمر بي‌علامت باقي مي‌مانند. اين ويروس در تمام طول عمر فرد باقي مي‌ماند بدون اينكه هيچ آسيبي به بدن وي وارد نمايد و فرد بدون آنکه متوجه شود زندگی معمول خود را ادامه می‌دهد. در واقع بسياري از افراد آلوده به اين ويروس از ابتلاي خود اطلاعي ندارند و آلودگي آنان ممكن است به طور اتفاقي مثلا پس از اهداي خون و آزمايش نمونه خون آنها مشخص گردد. تنها 3% تا 5% افراد آلوده به HTLV-1، مبتلا به يك بيماري ناشي از اين عفونت مي‌گردد كه البته اين مساله در اغلب موارد د‌ه‌ها سال پس از عفونت اوليه رخ مي‌دهد. علت اينكه چرا تعدادي از افراد آلوده به HTLV-1 بي‌علامت باقي مي‌مانند و سايرين مبتلا به اين اختلالات مي‌شوند مشخص نيست.
عفونت HTLV-1 مي‌تواند منجر به لوكمي/ لنفوم سلول‌هاي T بالغين ( [Adult T-cell leukemia/lymphoma [ATL, ATLL )، يک اختلال نورولوژيك مزمن به نام پاراپارزي اسپاستيک تروپيکال همراه با ميلوپاتي ناشي از ويروس ([ HTLV-1-associated myelopathy/tropical spastic paraparesis [HAM/TSP ] )، يووئيت ناشي از ويروس (HTLV-1- associated uveitis ) و نيز درماتيت عفوني كودكان شود. ATL و HAM/TSP مهمترين بيماري‌هاي شناخته شده ناشي از عفونت با HTLV-1 هستند و در تمامي مناطق اندميك عفونت وجود دارند اگر چه ميزان شيوع و بروز آنها در مناطق جغرافيايي مختلف بسيار متفاوت است. به‌علاوه همراهي اين عفونت با برخي اختلالات التهابي و بيماري‌هاي اتوايميون همچون پلي‌ميوزيت، پلي‌آرتريت، سندرم شوگرن، پنوموني به‌صورت آلوئوليت سلول T، فلج عصب فاسيال، پلي‌نوروپاتي و تيروئيديت اتوايميون، لنفوم جلدي سلول‌هاي T و نيز با تعدادي از عفونت‌ها مثل توبركولوز، جذام، استرونژيلوئيديس و گال مشخص شده است اگر چه هنوز شواهد قطعي براي اين ارتباط وجود ندارد.
نقش عفونت HTLV-2 در بيماري‌هاي انسان به‌خوبي شناخته نشدهاست. با اين حال داده‌هاي جديد نشان مي‌دهد كه عفونت با اين ويروس ممكن است با دو اختلال نورولوژيك مجزا شامل اختلالي با علايم مشابه HAM/TSP و نوروپاتي آتاكسيك گرمسيري (Tropical ataxic neuropathy يا TAN ) همراه باشد. اگر چه هيچ اختلال خوني در ارتباط با اين عفونت گزارش نشدهاست.