اين كلمه مخفف عبارت HumanT-cell lymphotropic virus type1 به‌معناي "ويروس انساني لنفوتروپيك سلول تي نوع يك" است. اين نامگذاري به اين دليل انجام شده است كه اين ويروس سلولهاي لنفوسيت نوع تي انسان را آلوده مي‌كند.
HTLV-1 يك ويروس بسيار قديمي است كه به نظر مي رسد از هزاران سال پيش بشر به آن مبتلا شده است و احتمال می‌رود در طول قرون گذشته از قاره آفريقا به ساير مناطق جهان گسترش پيدا كرده باشد.
آلودگي با HTLV-1 گسترش جهاني دارد. در حال حاضر برآورد مي‌شود كه 15 تا 20 ميليون نفر در سراسر جهان به اين ويروس آلوده باشند. با اين حال عفونت HTLV-1 در برخي از مناطق جهان از جمله جنوب ژاپن، برخي كشورهاي حوزه کارائيب، آفريقاي نيمه‌صحرايي،آمريکاي جنوبي، برخي جزاير قاره اقيانوسيه و شمال شرق ايران به‌صورت بومي وجود دارد. در جديدترين مطالعه كه توسط جهاددانشگاهي مشهد در سال 1388 انجام شد شيوع عفونت HTLV-1 در جمعيت عمومي مشهد بیش از ۲ درصد اعلام گرديد كه نشان مي‌داد همچنان عفونت بومي منطقه ما محسوب مي‌گردد.
ويروس يك ارگانيسم زنده بسيار ريز است كه مشاهده آن فقط با كمك ميكروسكوپ هاي بسيار پيشرفته با بزرگنمايي چندهزار برابر امكان پذير است. ويروس ها سوخت و ساز دروني مستقل ندارند و براي زنده ماندن نيازمند ورود به بدن يك موجود زنده ديگر هستند. پس از ورود به بدن يك موجود زنده و در داخل سلول هاي بدن او قادر به تكثير و بازتوليد اجزاي بدن خود در شرايط مناسب مي باشند.به اين معني كه ويروس ها وارد سلولهاي ميزبان خود شده و با كمك گرفتن از سوخت و ساز آن سلول تكثير مي شوند و پس از آزاد شدن از داخل آن سلول هر كدام از ويروس هاي توليد شده به يك سلول ديگر وارد مي شود تا مجددا شروع به تكثير نمايد و به اين ترتيب عفونت ويروسي در داخل بدن ميزبان آلوده شده گسترش پيدا مي كند.
HTLV-1يك ويروس بسيار قديمي است كه به نظر مي رسد از هزاران سال پيش بشر به آن مبتلا شده است. به نظر مي رسد كه اين ويروس در طول قرون گذشته از قاره آفريقا به ساير مناطق جهان گسترش پيدا كرده است.
آلودگي با HTLV-1 گسترش جهاني دارد. در حال حاضر برآورد مي‌شود كه 15 تا 20 ميليون نفر در سراسر جهان به اين ويروس آلوده باشند. با اين حال عفونت HTLV-1 در برخي از مناطق جهان از جمله جنوب ژاپن، برخي كشورهاي حوزه کارائيب، آفريقاي نيمه‌صحرايي،آمريکاي جنوبي، برخي جزاير قاره اقيانوسيه و شمال شرق ايران به‌صورت بومي وجود دارد. در جديدترين مطالعه كه توسط جهاددانشگاهي مشهد در سال 1388 انجام شد شيوع عفونت HTLV-1 در جمعيت عمومي مشهد 1/2 درصد اعلام گرديد كه نشان مي‌داد همچنان عفونت بومي منطقه ما محسوب مي‌گردد.
انتقال ويروس HTLV-1 به‌طور آزاد صورت نمي‌گيرد بلكه از طريق سلولهاي بدن ميزبان كه به ويروس آلوده شده‌اند به افراد ديگر منتقل مي‌شود. پس اين ويروس نمي‌تواند از طريق هوا، عطسه و سرفه، آب، غذا، دست دادن، بغل كردن، بوسيدن، توالت و استخر عمومي بين افراد منتشر شود. بلكه عمدتا از طريق مادر به نوزاد بخصوص از طريق شير مادر، ارتباط جنسي، تماس با خون آلوده (شامل تزريق خون و سوزن آلوده) انتقال مي‌يابد. خطر آلوده شدن كودك در اثر شيردهي با طولاني شدن مدت شيردهي افزايش مي يابد و اين خطر در سه ماهه اول شيردهي اندك است. در رابطه جنسي محافظت نشده احتمال ابتلاي طرفين وجود دارد. اما احتمال ابتلاي زن از مرد آلوده بيشتر است. در اعتياد تزريقي به دنبال استفاده از سوزن و سرنگ مشترك، اين آلودگي منتقل مي شود.
اگرچه HTLV-1 هم‌خانواده HIV – ويروس مولد ايدز- است و راه‌هاي انتقال هر دو ويروس يكسان است ولي اين دو هيچ ارتباطي با يكديگر ندارند. در واقع HTLV-1بسيار كم خطرتر از HIV است.بيشتر افراد آلوده به اين ويروس در اغلب موارد تا آخر عمر بدون علامت مي مانند و هيچگاه به بيماري خاصي دچار نمي‌شوند. به همين دليل اغلب از آلودگي خود به آن بي اطلاع هستند زيرا از نظر جسمي در سلامتي كامل بسر مي برند. به اين افراد اصطلاحا حاملين مزمن گفته مي شود.با اين حال در موارد معدودي بيماري هاي مهلك و ناتوان‌كننده‌اي مانند نوعي سرطان خون به نام لوكمي سلول تي بزرگسالان(ATL) و نيز نوعي بيماري پيشرونده عصبي به نام ميلوپاتي وابسته به HTLV-1 و فلج سفت گرمسيري (HAM/TSP) ظاهر مي‌شوند.البته اين بيماري‌ها معمولا ده ها سال پس از عفونت اوليه رخ مي دهد.
آلوده بودن به ويروس را فقط مي‌توان با آزمايش خون تشخيص داد كه اين كار با فاصله زماني كمي از ورود ويروس به بدن قابل انجام است زيرا به محض ورود ويروس به بدن، سيستم ايمني بدن انسان شروع به توليد پادتن هايي (آنتي بادي) بر عليه ويروس مي نمايد تا با ويروس مبارزه نمايد. اين پادتن ها كه به طور اختصاصي براي اين ويروس خاص توليد و ترشح شده اند در آزمايشگاه قابل اندازه گيري هستند. اين عفونت با انجام آزمايشات اوليه و سپس در صورت مثبت بودن نتايج آنها با آزمايشات تاييدي تشخيص داده مي‌شود.اما در آزمايش هاي رايج خون كه افراد براي كنترل سلامت خود انجام مي‌دهند (چكاپ)، آزمايش HTLV-1 وجود ندارد و بايد به صورت اختصاصي براي آن درخواست نمود. البته انجام اين آزمايش براي همه توصيه نمي‌شود و فقط در كساني كه به دليل داشتن سابقه رفتارهايي چون ارتباط جنسي محافظت نشده، تماس با خون آلوده (مثلا فرو رفتن سوزن آلوده به بدن كاركنان بيمارستاني) و اعتياد تزريقي و يا داشتن سابقه خانوادگي اين عفونت، انجام آزمايش تشخيصي HTLV-1 ضرورت پيدا مي‌كند.
در حال حاضر هيچ درماني براي ريشه كني عفونت HTLV-1 وجود ندارد. البته به دليل اينكه در بيشتر موارد افرادي كه مبتلا به اين عفونت هستند، در طول عمر خود دچار هيچ بيماري مرتبط با اين عفونت نمي شوند، درمان براي ريشه كني عفونت در اين افراد نه لازم است و نه موثر مي‌باشد. البته افراد آلوده بايد سالانه براي بررسي وضعيت باليني خود به پزشك مراجعه نمايند.
در حال حاضر موثرترين راه براي كنترل عفونت و پيامدهاي آن در جامعه، پيشگيري است. پيشگيري از اين عفونت بسيار ساده بوده و مستلزم اطلاع داشتن از راه‌هاي اصلي انتقال ويروس و نيز پرهيز از ترس بيجا و اقدامات نادرست و غير علمي در برخورد با افراد آلوده است. براي كسب اطلاعات صحيح و علمي بهتر است به پزشكان و متخصصيني مراجعه كنيم كه در زمينه اين ويروس كار پژوهشي و آموزشي انجام مي‌دهند. و بالاخره بايد بدانيم:
HTLV-1 با HIV فرق دارد و به هيچ عنوان باعث بيماري ايدز نمي‌شود.