مکانیسم انتقال HTLV-1
ويروس HTLV در داخل بدن موجودات زنده به صورت آزاد در سرم ديده نمي‌شود و به صورت داخل سلولي يافت مي‌گردد. بنابراين ویروس از طریق هوا، دست دادن و تماس‌های عادی منتقل نمی‌شود و عمده راههای انتقال آن زمانی است که احتمال انتقال سلول آلوده به ويروس امکان‌پذیر باشد. مثل انتقال خون، اعمال جراحی، اعمال دندان‌پزشکی، حجامت، استفاده از سرنگ و سوزن مشترک، از طریق سلول‌های آلوده به ويروس در شیر مادر و تماس جنسی به‌خصوص از مرد به زن. از طرف دیگر در حال حاضر شواهد مشخصي از انتقال عفونت از راه بزاق وجود ندارد.
ميزان ابتلا به عفونت HTLV-1 با سن و جنسیت ارتباط دارد. به‌طوري‌که خطر بروز آن با افزايش سن بيشتر مي‌شود و در خانم‌ها تا دو برابر بيشتر از آقايان گزارش شده است. همچنين وضعيت اقتصادي اجتماعي پايين همراه با افزايش خطر عفونت HTLV-1 است. به‌علاوه همراهي اين ويروس با عفونت HIV و هپاتيت سي (HCV) نشان داده شده است.
راه‌هاي انتقال HTLV-1
- انتقال از طریق خون و فرآورده‌هاي خوني
احتمال ابتلاي فرد به HTLV-1 به‌دنبال تزريق خون آلوده به اين ويروس، 40 تا 60 درصد است و آزمایش مثبت در طي 8-7 هفته پس از دريافت خون آلوده روی می‌دهد. دريافت فراورده‌هاي حاوي سلول مثل خون كامل، گلبول قرمز متراكم و پلاكت در مقايسه با فراورده‌هاي پلاسما خطر بيشتري براي انتقال عفونت دارد.
- انتقال از طریق اعتیاد تزریقی و وسایل مشترک آلوده به خون
انتقال از طریق وسایل آلوده به خون مثل سرنگ و سوزن مشترک در معتادان تزريقي و انجام حجامت و يا خالكوبي با وسايل آلوده یکی از راههای مهم انتقال HTLV است. در معتادان تزريقي آمريكاي شمالي و اروپا فراواني بيشتر نوع 2 ويروس نسبت به نوع 1 آن اثبات شده است.
- انتقال از طریق تماس جنسي
HTLV-1 در ترشحات جنسي افراد مبتلا وجود دارد و مي‌تواند از طريق تماس جنسي منتقل شود. خطر انتقال جنسي عفونت از مردان مبتلا به زنان بسيار بيشتر از خطر انتقال آن از زنان مبتلا به مردان است. شايد به همين دليل است كه عفونت با ويروس HTLV-1 در خانم‌ها بيشتر از آقايان گزارش مي‌شود. آخرين اطلاعات نشاندهنده اين مطلب است كه در طول رابطه جنسي منظم با يك فرد مبتلا، احتمال انتقال ويروس از اين طريق در حدود 7 درصد است.
- انتقال از مادر به کودک
انتقال از مادر به كودك به‌طور عمده بعد از زايمان و از طريق تغذيه کودک با شير مادر صورت مي‌گيرد. ميزان اين انتقال حدود 15 تا 30 درصد برآورد مي‌شود. يعني حدود يك چهارم كودكاني كه از مادران مبتلا متولد مي‌شوند، دچار عفونت با ويروس HTLV-1 مي‌شوند. با اين حال اغلب اوقات انتقال ويروس از مادر به فرزند از طريق شير مادر صورت مي‌گيرد. اگر چه ميزان اين انتقال بستگي به عوامل مختلفي از جمله مدت شيردهي دارد. خطر ابتلاي كودك با طولاني شدن مدت شيردهي افزايش مي‌يابد و اين خطر در سه ماهه اول شيردهي اندك است. خطر انتقال آن در كودكاني كه با شير مادر تغذيه نمي‌شوند كمتر از 5 درصد است كه احتمالا در داخل رحم و يا حول‌وحوش تولد صورت مي‌گيرد. مدت زمان مثبت شدن ازمايش خون در شيرخوار به‌طور معمول از 1 تا 3 سال متغير است.
راه‌هاي انتقال HTLV-2
مطالعات نشان داده‌اند روش‌هاي انتقال HTLV-2 مشابه راه‌هاي انتقال HTLV-1 است، اگرچه انتقال جنسي آن قطعي نشده است. انتقال HTLV-2 از طريق مادر به فرزند با و بدون تغذيه از شير مادر رخ مي‌دهد و ميزان آن مشابه HTLV-1 است. از طرف ديگر HTLV-2 به‌طور شايع عامل موارد عفونت HTLV در معتادان تزريقي است.
گروه ديگري كه شيوع HTLV-2 در آن‌ها زياد است جمعيت‌هاي بومي قاره امريكا است. ممكن است ويروس در اين جمعيت‌هاي بومي براي هزاران سال به شكل فعلي وجود داشته و يا احتمالا با مهاجرت نياكان آنان از آسيا به آمريكا برده شده باشد.