مکانیسم انتقال HTLV
ويروس HTLV در داخل بدن موجودات زنده به صورت آزاد در سرم ديده نمي‌شود و به صورت داخل سلولي يافت مي‌گردد. بنابراين ویروس از طریق هوا، دست دادن و تماس‌های عادی منتقل نمی‌شود و عمده راههای انتقال آن زمانی‌است که احتمال انتقال سلول آلوده امکان پذیر باشد. مثل انتقال خون، اعمال جراحی، اعمال دندان‌پزشکی، حجامت، استفاده از سرنگ و سوزن مشترک، از طریق سلول‌های آلوده در شیر مادر و تماس جنسی بخصوص از مرد به زن. از طرف دیگر در حال حاضر شواهد مشخصي از انتقال عفونت از راه بزاق وجود ندارد.
ابتلا به این ویروس محدودیت سنی خاصی ندارد ولی با سن و جنسیت ارتباط دارد. عفونت HTLV-1 در خانم‌ها تا دو برابر بيشتر از آقايان گزارش شده‌است و خطر بروز آن با افزايش سن بيشتر مي‌شود. همچنين وضعيت اقتصادي اجتماعي پايين همراه با افزايش خطر عفونت HTLV-1 مي‌باشد. به‌علاوه همراهي اين ويروس با عفونت HIV، هپاتيت ب (HBV ) و هپاتيت سي (HCV) نشان داده شده‌است.
راه‌هاي انتقال HTLV
انتقال از طریق خون و فرآورده‌هاي خوني: احتمال آلوده شدن فرد به HTLV-1 بدنبال تزريق خون آلوده به اين ويروس، 40 تا 60 درصد است و آزمایش مثبت در طي 8-7 هفته پس از دريافت خون آلوده روی می‌دهد. دريافت فراورده‌هاي حاوي مثل سلول گلبول قرمز متراكم، خون كامل و پلاكت در مقايسه با فراورده‌هاي پلاسما خطر بيشتري براي انتقال عفونت دارد.
انتقال از طریق اعتیاد تزریقی و وسایل مشترک آلوده به خون: انتقال از طریق وسایل آلوده به خون مثل سرنگ و سوزن مشترک در معتادان تزريقي و انجام حجامت و يا خالكوبي با وسايل آلوده یکی از راههای مهم انتقال HTLV است. شيوع هر دو عفونت HTLV-1 و HTLV-2 در آمريكاي شمالي و اروپا در معتادان تزريقي بيشتر از جمعيت عمومي است و در ميان اين گروه فراواني بيشتر نوع 2 ويروس نسبت به نوع 1 آن اثبات شده‌است.
انتقال از طریق تماس جنسي: HTLV-1 در ترشحات جنسي افراد آلوده وجود دارد و مي‌تواند از طريق تماس جنسي منتقل شود. خطر انتقال جنسي عفونت از مردان آلوده به زنان بسيار بيشتر از خطر انتقال آن از زنان آلوده به مردان است (تا 4 برابر). شايد به همين دليل است كه عفونت با ويروس HTLV-1 در خانم‌ها بيشتر از آقايان گزارش شده‌است. آخرين اطلاعات نشاندهنده اين مطلب است كه در طول رابطه منظم با يك فرد آلوده احتمال ابتلا از اين طريق در حدود 7 درصد است.
انتقال از مادر به کودک: انتقال از مادر به كودك هم در دوران بارداري و هم بعد از زايمان از طريق شيردهي صورت مي‌گيرد. ميزان اين انتقال حدود 15 تا 30 درصد برآورد مي‌شود. يعني حدود يك چهارم كودكاني كه از مادران آلوده متولد مي‌شوند، به ويروس HTLV1 آلوده مي‌گردند. با اين حال اغلب اوقات انتقال ويروس از مادر به فرزند از طريق شير مادر صورت مي‌گيرد. اگر چه ميزان اين انتقال بستگي به عوامل مختلفي از جمله مدت شيردهي دارد. خطر آلوده شدن كودك با طولاني شدن مدت شيردهي افزايش مي‌يابد و اين خطر در سه ماهه اول شيردهي اندك است. خطر انتقال آن در كودكاني كه با شير مادر تغذيه نمي‌شوند كمتر از 5 درصد است كه احتمالا در داخل رحم و يا حول‌وحوش تولد صورت مي‌گيرد. مدت زمان مثبت شدن ازمايش خون در شيرخوار به‌طور معمول از 1 تا 3 سال متغير است.
راه‌هاي انتقال HTLV-2
مطالعات نشان داده‌اند روش‌هاي انتقال HTLV-2 مشابه راه‌هاي انتقال HTLV-1 است اگرچه انتقال جنسي آن قطعي نشده است. انتقال HTLV-2 از طريق مادر به فرزند با و بدون تغذيه از شير مادر رخ مي‌دهد و ميزان آن مشابه HTLV-1 است. وجود سلول‌هاي آلوده به HTLV-2 در شير مادر به همراه تبديل سرمي در كودكان نشاندهنده انتقال پس از تولد ويروس - احتمالا از طريق شير مادر- مي‌باشد. از طرف ديگر HTLV-2 به طور شايع مسئول موارد سرمي مثبت عفونت HTLV در معتادان تزريقي است. گروه ديگري كه شيوع HTLV-2 در آن‌ها زياد است جمعيت‌هاي بومي قاره امريكا است. جدا بودن تاريخي بيشتر اين جمعيت‌ها به همراه نادر بودن عوامل خطر HTLV-2 در آن‌ها مطرح كننده اين موضوع است كه اين عفونت ممكن است براي هزاران سال به شكل فعلي وجود داشته و يا احتمالا با مهاجرت نياكان آنان از آسيا به آمريكا برده شده‌است.