1-1- مشهد
سال 1372 خورشيدي: در مطالعه‌اي كه در اين سال بر روي داوطلبان اهداي خون در مشهد انجام شد، شيوع آلودگي به ويروس HTLV-1 ، 3/2 درصد گزارش گرديد و همچنين بررسي بيماران مبتلا به ATL و TSP مشخص نمود كه ويروس HTLV-1 در مشهد متعلق به زيرگروه جهانی (cosmopolitan) است.
(Farid R, et al. Seroepidemiology and virology of HTLV-1 in the city of Mashhad, northeastern Iran.SerodiagnImmunother Infect Disease 1993).
(فرید حسینی رضا و همكاران. سرو اپیدمیولوژی HTLV1 در مشهد. مجله علمي سازمان نظام پزشكي جمهوري اسلامي ايران، زمستان 1374).
سال 1373 خورشيدي: بررسي حدود 16000 نمونه از خون‌هاي اهدايي كه معادل 1% نمونه تصادفي از كل خون‌هاي اهدايي در طول يك ماه از 21 پايگاه انتقال خون كشور بود، شيوع كلي HTLV-1 در كشور را 29/0% نشان داد. در اين مطالعه ميزان آلودگي به اين ويروس در اهداكنندگان خون در مشهد 97/1 درصد گزارش گرديد در حالي كه در شهرهاي ديگر كشور بين صفر تا 5/0 درصد متغير بود. در اين ميان كرج (5/0%)، تهران (42/0%)، تبريز (4/0%) و زاهدان (3/0%) بيشترين ميزان آلودگي را داشتند. شيوع HTLV-I در قم، شيراز، گرگان، كرمان و كرمانشاه 14/0 تا 24/0 درصد بود و در اصفهان، بندرعباس، قزوين، اهواز، اراك، همدان، ساري، سمنان، يزد، سنندج و خرم‌آباد صفر و يا كمتر از 1/0 درصد بود.
(رضوان، حوري و همكاران؛ بررسي مقدماتي فراواني HTLV-1/II در ميان اهداكنندگان خون در ايران. فصلنامه خون، بهار 1374).
(Rezvan H, et al. A cluster of HTLV1 infection in northeastern of Iran.Transfusion Today. 1996).
در همان سال در مطالعه‌اي كه بر روي مبتلايان به انواع لوكمي و لنفوم و تعدادي از بيماران با ميلوم متعدد، آنمي آپلاستيك و مايكوزيس فونگوئيد مراجعه‌كننده به بيمارستان‌هاي مشهد و تنها با استفاده از روش الايزا انجام شد، 5/14 درصد آنان از نظر ويروس HTLV-1 مثبت بودند.
سال 1375 خورشيدي: در بررسي كه بر روي 694 نفر از مراجعه‌كنندگان به آزمايشگاه‌هاي تشخيص طبي، داوطلبان اهداي خون و 13 نفر از مبتلايان به لنفوم در مشهد و نيز 90 نفر از افراد سالم مراجعه‌كننده به درمانگاه آلرژي در گنبدكاووس انجام شد ميزان آلودگي در افراد سالم در مشهد 3 درصد گزارش گرديد و تمامي 13 بيمار مبتلا به لنفوم، HTLV مثبت بودند اما در ساكنين گنبد كاووس هيچ مورد مثبتي مشاهده نشد.
(Safai B, et al. Prevalence of HTLV type I infection in iran: a serological and genetic study. AIDS Res Hum Retroviruses 1996).
سال 1376 تا 1379خورشيدي: مطالعه‌اي شيوع اين عفونت را در فاصله سالهاي 1376 تا 1379 در اهداكنندگان خون مشهد، 16/1 درصد (21/1%-11/1%) گزارش نمود.
(Tavanaisani A. serologic prevalence of HTLV among blood donors in Mashhad (northeastern Iran). Arch irn Med 2001).
سال 1378 خورشيدي: مطالعه‌اي شيوع اين عفونت را در اهداكنندگان خون مشهد، 77/0 درصد گزارش نمود. آزمايش PCR بر روي نمونه‌هاي HTLV-I مثبت آلودگي به نوع 1 ويروس را نشان داد.
(Abbaszadegan MR. et al. Prevalence of human T-lymphotropic virus type 1 among blood donors from Mashhad, Iran.J ClinMicrobiol. 2003).
سال 1380 خورشيدي: مطالعه‌اي شيوع اين عفونت با آزمايش الايزا را در معتادين تزريقي زندان مركزي مشهد، 52 درصد گزارش نمود اما آزمون تاييدي براي آن‌ها انجام نشد.
(Rowhani-Rahbar A, et al. Prevalence of common blood-borne infections among imprisoned injection drug users in Mashhad, north-east of Iran.Arch Iranian Med 2004).
سال 1382 تا 1385خورشيدي: مطالعه‌اي شيوع اين عفونت را در فاصله سه سال متوالي از ابتداي زمستان 1382 تا انتهاي پاييز 1385 در اهداكنندگان خون مشهد، 42/0 درصد گزارش نمود كه نشان‌دهنده روند نزولي شيوع عفونت در دهه اخير در اين گروه جمعيتي بود. با آزمون‌هاي الايزا و وسترن‌بلات 45/0% نمونه‌‌ها (76/0% زنان و 42/0% مردان) از نظر HTLV-I مثبت بودند. اين ميزان در سه سال يادشده به ترتيب برابر با 5/0، 44/0 و 42/0 درصد بود. كاهش شيوع عفونت از 77/0% در سال 1378 به 42/0% در 1385 معني‌دار بود و خطر نسبي شيوع سرمي HTLV-I در اهداكنندگان خون در سه سال اخير 63/0 بار كمتر از خطر آن در سال 1378 بود. نويسندگان اين كاهش شيوع را به غربالگري خون‌هاي اهدايي از نظر HTLV-I كه از سال 1375 در استان خراسان شروع شده‌بود و نيز آموزش عمومي جامعه نسبت دادند.
(Tarhini M, et al. Declining tendency of human T-cell leukaemia virus type I carrier rates among blood donors in Mashhad, Iran. Pathology 2009).
سال 1386 خورشيدي: در يك مطالعه مقدماتي در سال 1386، از 360 بيمار تالاسميك كه به بيمارستان كودكان دكتر شيخ مشهد مراجعه مكرر داشتند، 1/6% آنان آزمايش الايزاي HTLV-1 مثبت داشتند اما آزمون تاييدي براي آن‌ها انجام نشد.
(Mansouritorghabeh H, et al. Transfusion-Transmitted Viruses in Individuals with Thalassemia Major at Northeastern Iran, a Retrospective Sero - Epidemiological Survey. Iran J Blood Cancer 2008).
سال 1388خورشيدي: مطالعه جهاد دانشگاهي در اين سال نشان داد شيوع عفونت در جمعيت عمومي مشهد برخلاف اهداكنندگان خون در سالهاي اخير رو به كاهش نبوده‌است. در اين مطالعه 1678 نفر از جمعيت عمومي ساكن در مناطق دوازده گانه شهرداري مشهد از تمام گروه‌هاي سني بالاي يك سال به‌روش تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب و از نظر آلودگي به HTLV-1 با آزمون ELISA و نيز آزمون‌هاي وسترن‌بلات و PCR بررسي شدند. شيوع كلي عفونت HTLV-1 در جمعيت عمومي، 12/2 درصد (46/1% در مردان و 66/2% در زنان) به‌دست آمد. عفونت HTLV-2 تنها در دو مورد مشاهده‌شد كه به صورت آلودگي همزمان به هر دو نوع 1 و 2 ويروس HTLV بود.
(Rafatpanah H, et al. High prevalence of HTLV-1 infection in Mashhad, Northeast Iran: A population-based seroepidemiology survey. J ClinVirol 2011).
1-2- نيشابور
در مطالعه‌اي كه در سال 1381 بر روي يك‌هزار نفر از جمعيت عمومي شهرستان نيشابور انجام شد آلودگي با ويروس HTLV-1 ن 4/3 درصد گزارش شد.
(فريد حسيني، رضا و همكاران؛ بررسي سرواپيدميولوژيك عفونت HTLV-1 در شهرستان نيشابور، مجله دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي مشهد، 1383).
همچنين مطالعه‌اي در فاصله سالهاي 1382 تا 1387خورشيدي بر روي اهداكنندگان خون نيشابور، شيوع عفونت HTLV-1 در اين گروه را، 15/1 درصد گزارش نمود.
(مروي، محمدصادق و همكاران؛ بررسي فراواني و پراكندگي جغرافيايي عفونت HTLV در بين اهداكنندگان خون پايگاه انتقال خون نيشابور از فروردين 1382 تا اسفند 1387، هفتمين همايش پژوهشي ساليانه دانشجويان دانشگاه هاي علوم پزشكي شرق كشور، آبان 1390،مشهد، ايران، چكيده A-10-851-1).
در سال 1388 خورشيدي مطالعه جهاد دانشگاهي در مراجعين به آزمايشگاه نيشابور، شيوع بالاي عفونت را در اين شهر تاييد نمود. به‌طوري كه 3/7 درصد از 482 نفري كه به دلايل مختلف براي انجام آزمايش تشخيصي HTLV به آزمايشگاه جهاد دانشگاهي در نيشابور مراجعه كرده‌بودند در آزمايش تاييدي وسترن‌بلات آلوده به عفونت HTLV-1 بودند.
(Hedayati-Moghaddam MR, et al. Epidemiology of HTLV-1 in Neyshabour, Northeast of Iran.Iran Red Crescent Med J 2011).
1-3- سبزوار
مطالعه‌اي در سال 1387 خورشيدي شيوع اين عفونت را در جمعيت عمومي سبزوار، 66/1 درصد گزارش نمود.
(Azarpazjhoo MR,et al. HTLV-1 prevalence in Northeastern Iran, Sabzevar; An epidemiologic based study and phylogenetic analysis. AIDS Res Human Retroviruses 2011).
1-4- تربت حيدريه
مطالعه‌اي در سال 1390 خورشيدي شيوع اين عفونت را در جمعيت عمومي تربت حيدريه، 25/1 درصد گزارش نمود.
(Torkamani M, et al. Seroprevalence of HTLV-1 infection among general population in Torbat-e-Heydarie, Northeastern Iran. 7th Annual Research Conference of Eastern Medical Sciences Students, 2011, Mashhad, Iran. Abstract A-10-526-1).
چرا HTLV1 در خراسان شایعتر است؟ علت احتمالی آن این است كه روزگاری نیشابور مهد تمدن بوده و از نقاط مختلف دنیا به این شهر و دیار می‌آمده‌اند و احتمالاً بردگانی كه از آفریقا آمدند ویروس را با خود به خراسان آورده‌اند.